گل یا پوچ؟
دستت را باز نکن…
حسم را تباه نکن…
 بگذار فقط تصورکنم 

  ضربه ی آخر راخدایم زد!
 آن زمان که برای رفتنت استخاره کردی وخوب آمد… 

 به هر کسی میگم دوست دارم،
 میگه برام شارژ بخر. 

  سرراهت ک میروی
مراهم جمع کن بگذار دم در
 بدجور شکسته ام.. 

  دل تنگم
دل تنگ آن روزهاک نمیدانم..
 محبت هایش توهم من بود یا ترحم او 

  تو چه میفهمی حال و روز کسی را که دیگر هیچ نگاهی دلش را نمی لرزاند…!
 

همیشه درزندگی زمان هایی وجود دارد ک باید بیخیال بود..
بایدگذشت..بایدبرید..
نه اینکه ژست روشنفکرانه بگیریم!نه!
اماهرچه ک مقاومت کنیم،بازهم
بعضی چیزهارا نمیتوان آموخت
بعضی حرف هارا نمی توان گفت
و بعضی هارا نمی توان دوست نداشت..
 

تختی که هر شب با یاد کسی روش بخوابی تخت که نیست!
تابوته…

 در روزگاری که “سلام” و “خداحافظ” فرقی‌ با هم ندارند
نه ماندن کسی‌ حادثه ست نه رفتنِ کسی‌ فاجعه !

درد مرا…
 شمعی میفهمد که برای دیدن یک چیز…آتشش زدند…! 

انصاف نبود رفتنت باخودت باشد فراموش کردنت بامن..
 

 آدمها برای هم سنگ تمام میگذارند،?اما نه وقتی که در کنارشان هستی نه…؟آنجا که درمیان خاک خوابیدی”سنگ تمام” رامیگذارند و میروند… 

  دیگر هیچ مزه ای دلچسب نخواهد بود
 من تمام حس چشایی ام را روی لبانت جاگذاشتم.. 

  تو مقصری اگر من دیگر ” من سابق ” نیستم !
من را به من نبودن محکوم نکن !
من همانم که درگیر عشقش بودی !
یادت نمی آید ؟!
من همانم !
حتی اگر این روز ها هر دویمان بوی بی تفاوتی بدهیم ! 

 مردم عوض شدن،
زمونه عوض شده،
میدونی؟ این روزها،
وقتی با یه نفر دست میدی،
 بعدش باید انگشتات رو هم بشماری و ببینی که هر ۵ تا رو پس گرفتی یا نه! 

  مـــــــا،
نســـــلی هستیم کــــه،
بهـــــــترین حــــــــرفهــــــای زندگــــــیمان را نگفتیـــــم…
 تایــــــپ کردیـــــــــم