عشق چیز عجیبی نیست ، عزیز دلم ! همین است که تو دلت بگیرد و من نفسم ! 

 پشت آن پنجره ی رو به افق ، پشت دروازه ی تردید و خیال ، لا به لای تن عریانی بید ، من در اندیشه ی آنم که تو را ، وقت دلتنگی خود دارم و بس 

  در تنهایی هایم نیز به یاد توام
 زیرا تو تمام تنهایی هایم هستی 

 تمام آرزوی من برایت این است…
 (تنها نشوی) 

  لحظه ی شیرینی که به تو دل بستم
از تو پرسیدم من : تو منی یا من تو ؟
و تو گفتی هر دو ، و به تو پیوستم
گفتم ای کاش پناهم باشی
همه جا و همه وقت تکیه گاهم باشی …
 و تو گفتی هستم ؛ تا نفس هست کنارت هستم … 

 دیگر قهوه تـُـرک دم نمی کنم
رنگ چشم های توست!
سیگــــار روشن نمی کنم
طعم لب های توست!
آتش بـپا نمی کنم
تصویر نگاه های توست!
من به قهوه،سیگـــار،آتش معتادم!
 نمی توان تو را ترک کرد… 

  دیگر ناراحت نیستم ،
دلم تنگ نیست ،
تنها نیستم …
[کسی چه میداند ]
شاید دعاهام مستجاب شده ؛
 و راضی به رضای خدا شده ام … 

   شاید عشق همین باشد ،
 که من در انتهای شب بیادت چند قطره اشکی جاری کنم 

  دقت کردین جمله ی “دوستت دارم” سوالی نیست
 ولی همه بعد از گفتنش منتظر جوابن ! 

  مدتهاست که بی دلیل ترکم کرده ای ،
 نمیدانم دلت از من سرد شد یا که سرت جایی دیگر گرم شد 

  دستانت رو دور گردنم حلقه کن بانو …
 این دوست داشتنی ترین شالگردن شب های سرد من است ؛ باور کن … 

  دیگر تمام شد !
 آرزو هایم را گذاشتم در کوزه با آبش قرص های اعصابم را میخورم 

   عشقت به دلم اگر بتابد چه کنم؟بهرت به سرای من بخواب چه کنم؟
 یک دم به سوال جوابده ای دوست؟روزی که دلم تورا بخواهد چه کنم؟! 

  هرشب از پشت صفحه ی کوچک موبایلم در آغوش میگیرمت !
 ونمیدانی چه آرامشیست همین آغوش خیالی ! 

  آسمونی یا زمینی هر چه هستی نازنینی
واسه قلب کوچیک من همیشه عزیزترینی
 

یادت را از من نگیر
بگذار من هم مثل سهراب بگویم دلخوشی ها کم نیست . . .