همانند پلی بودم برای عبورت
به فکر تخریب من نباش
رسیدی دست تکان بده
 من خود فرو میریزم … 

 هر سحر آفتاب من بودی
همه شب ها شهاب من بودی
ور شکستم بدون چشمانت
 تو تمام حساب من بودی . . . 

 دلم را پیش خود پابند کردی
ولی گفتی تو یک دنیای دردی
غرورم را شکستی بی تفاوت
 برو فکر کن همیشه خیلی مردی  

 قول داده بودیم ما به هم که تن ندیم به روزگار
چه بی دووم بود قول ما جدا شدیم آخر کار
گل مغرور قشنگم من فراموشت نکردم
 بی تو اینجا رو نمی خوام می رم و برنمی گردم 

مدتیــــست دلم شکســــته از همان جای قبلـی … !
کاش میشد آخر اسمــت نقطه گذاشت تا دیگر شــــروع نشوی … !
کاش میشـــــــد فریاد بزنم : “ پایــــــان ”
دلم خیـــــــلی گرفته اســـت…
اینجا نمیتـــــوان به کسی نزدیـــــــک شـــــــد…
 آدمهـــا از دور دوست داشتــــنی ترنــــد… 

 .
اینطور نمی شود
باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد
 غرق در فکرت شدن اصلا دست خودم نیست… 

 خنده هایم شکلاتی شده اند ولی زیادی خالص …
 تلخ تلخ … 

گاهی تو …
گاهی یاد تو …
گاهی هم غم تو …
آخر این “تو” کار مرا تمام می کند !

 عشق چیز عجیبی نیست ، عزیز دلم ! همین است که تو دلت بگیرد و من نفسم ! 

 پشت آن پنجره ی رو به افق ، پشت دروازه ی تردید و خیال ، لا به لای تن عریانی بید ، من در اندیشه ی آنم که تو را ، وقت دلتنگی خود دارم و بس 

  در تنهایی هایم نیز به یاد توام
 زیرا تو تمام تنهایی هایم هستی 

 تمام آرزوی من برایت این است…
 (تنها نشوی) 

  لحظه ی شیرینی که به تو دل بستم
از تو پرسیدم من : تو منی یا من تو ؟
و تو گفتی هر دو ، و به تو پیوستم
گفتم ای کاش پناهم باشی
همه جا و همه وقت تکیه گاهم باشی …
 و تو گفتی هستم ؛ تا نفس هست کنارت هستم … 

 دیگر قهوه تـُـرک دم نمی کنم
رنگ چشم های توست!
سیگــــار روشن نمی کنم
طعم لب های توست!
آتش بـپا نمی کنم
تصویر نگاه های توست!
من به قهوه،سیگـــار،آتش معتادم!
 نمی توان تو را ترک کرد… 

  دیگر ناراحت نیستم ،
دلم تنگ نیست ،
تنها نیستم …
[کسی چه میداند ]
شاید دعاهام مستجاب شده ؛
 و راضی به رضای خدا شده ام … 

   شاید عشق همین باشد ،
 که من در انتهای شب بیادت چند قطره اشکی جاری کنم 

  دقت کردین جمله ی “دوستت دارم” سوالی نیست
 ولی همه بعد از گفتنش منتظر جوابن ! 

  مدتهاست که بی دلیل ترکم کرده ای ،
 نمیدانم دلت از من سرد شد یا که سرت جایی دیگر گرم شد 

  دستانت رو دور گردنم حلقه کن بانو …
 این دوست داشتنی ترین شالگردن شب های سرد من است ؛ باور کن … 

  دیگر تمام شد !
 آرزو هایم را گذاشتم در کوزه با آبش قرص های اعصابم را میخورم 

   عشقت به دلم اگر بتابد چه کنم؟بهرت به سرای من بخواب چه کنم؟
 یک دم به سوال جوابده ای دوست؟روزی که دلم تورا بخواهد چه کنم؟! 

  هرشب از پشت صفحه ی کوچک موبایلم در آغوش میگیرمت !
 ونمیدانی چه آرامشیست همین آغوش خیالی ! 

  آسمونی یا زمینی هر چه هستی نازنینی
واسه قلب کوچیک من همیشه عزیزترینی
 

یادت را از من نگیر
بگذار من هم مثل سهراب بگویم دلخوشی ها کم نیست . . .

  خدایا یادته..
دستشوگرفتم آوردم پیشت
گفتم من فقط اینو میخوام
گفتی این کمه بهتراز اینو برات گذاشتم کنار..
پاموکوبیدم زمین وگفتم:همینو میخوام
گفتی:آخه نمیشه!قول اینو ب یکی دیگه دادم!
یادته خدا!!
حالاراحت شدی..رفت!
همینو میخواستی،می خواستی شکستنمو ببینی..
 تاکی میخوای بخاطر بقیه از آرزوهام بگذری؟! 

  مغرورباش،دورازدست رس باش،مبهم باش،سرسنگین باش،خاکی که باشی آسفالتت میکنند وازرویت ردمی شوند…. 

 دیگرصاف راه نمی روم
مهم نیست بگویند:سالم نیست!
مهم این است که..
تومیدانی غم نبودنت
 کمرم را خم کرد.. 

  نه همه دروغ میگویند
تونرفتی
توهنوز بامنی وبرای من میخندی
همه دروغ میگویند ک تورفتی
همین چند ثانیه پیش برایم چای آوردی..
نگاهم کردی وسرت را روی شانه ام گذاشتی
توتاابد بامنی..تومیدانی ک بی تو
 نه حتی نمیتوانم یک لحظه ب نبودنت فکر کنم
تو ب من قول دادی ک هیچ وقت تنهایم نگذاری
میدانم ک بی وفانیستی تو هرگز نخواهی رفت..
همه دروغ می گویند ک رفتی
 توهرلحظه بامنی…   

  یه آهنگایی
یه خیابونایی
یه لباسایی
یه حرفای خاصی
یه خوراکیایی
یه عطرایی
یه جاهایی
شایدهیچی نباشن
امایه وقتایی
خیلی عذاب آورن
 واسه یه آدمایی… 

  شبی ازشبها،به دورازچشم آدمها،نشستیم مدتی تنها،به روی ماسه های ساحل دریا،به آن امیدکه تاچندی نگارمن شودپیدا،ولی ای کاش میمردم نمیدیدم،نگارم بارقیبم رادرآن قلب شقایقها… 

  بعضی وقتا هست که به اس ام اس زدن اعتیادنداری؛به اونی که هی بهش اس ام اس میدی عادت کردی… 

 دلم میخواست الان کنارم بودی ولی…
 آهای غریبه،مبادا که عزیز دلمو برنجونی..سپردمش به دست تو 

  گل یا پوچ؟
دستت را باز نکن…
حسم را تباه نکن…
 بگذار فقط تصورکنم 

  ضربه ی آخر راخدایم زد!
 آن زمان که برای رفتنت استخاره کردی وخوب آمد… 

 به هر کسی میگم دوست دارم،
 میگه برام شارژ بخر. 

  سرراهت ک میروی
مراهم جمع کن بگذار دم در
 بدجور شکسته ام.. 

  دل تنگم
دل تنگ آن روزهاک نمیدانم..
 محبت هایش توهم من بود یا ترحم او 

  تو چه میفهمی حال و روز کسی را که دیگر هیچ نگاهی دلش را نمی لرزاند…!
 

همیشه درزندگی زمان هایی وجود دارد ک باید بیخیال بود..
بایدگذشت..بایدبرید..
نه اینکه ژست روشنفکرانه بگیریم!نه!
اماهرچه ک مقاومت کنیم،بازهم
بعضی چیزهارا نمیتوان آموخت
بعضی حرف هارا نمی توان گفت
و بعضی هارا نمی توان دوست نداشت..
 

تختی که هر شب با یاد کسی روش بخوابی تخت که نیست!
تابوته…

 در روزگاری که “سلام” و “خداحافظ” فرقی‌ با هم ندارند
نه ماندن کسی‌ حادثه ست نه رفتنِ کسی‌ فاجعه !

درد مرا…
 شمعی میفهمد که برای دیدن یک چیز…آتشش زدند…! 

انصاف نبود رفتنت باخودت باشد فراموش کردنت بامن..
 

 آدمها برای هم سنگ تمام میگذارند،?اما نه وقتی که در کنارشان هستی نه…؟آنجا که درمیان خاک خوابیدی”سنگ تمام” رامیگذارند و میروند… 

  دیگر هیچ مزه ای دلچسب نخواهد بود
 من تمام حس چشایی ام را روی لبانت جاگذاشتم.. 

  تو مقصری اگر من دیگر ” من سابق ” نیستم !
من را به من نبودن محکوم نکن !
من همانم که درگیر عشقش بودی !
یادت نمی آید ؟!
من همانم !
حتی اگر این روز ها هر دویمان بوی بی تفاوتی بدهیم ! 

 مردم عوض شدن،
زمونه عوض شده،
میدونی؟ این روزها،
وقتی با یه نفر دست میدی،
 بعدش باید انگشتات رو هم بشماری و ببینی که هر ۵ تا رو پس گرفتی یا نه! 

  مـــــــا،
نســـــلی هستیم کــــه،
بهـــــــترین حــــــــرفهــــــای زندگــــــیمان را نگفتیـــــم…
 تایــــــپ کردیـــــــــم  

 پیامی دیگر آوردم…
به مردان اینجا نگاه مکن…
اسمشان مرد است ؛ من اگر خوردم زمین به نامردی همین مردان بود…
زمین مرد بود که مرا بلند کرد …
 خودت را زمین بزن ؛ اما دست مردان اینجا را نگیر … 

  هیچ گاه به خاطر هیچکس از ارزش هایت دست نکش !
چون اگر روزی آن فرد از تو دست بکشد ،
 تو می مانی و یک ” من ” بی ارزش !  

   من که از اینجا
نمی روم …
تو هم که هیچوقت نمی آیی !
میخواهم بدهم درهای بی دستگیره بسازند
 برای این خانه . . .  

   من که از اینجا
نمی روم …
تو هم که هیچوقت نمی آیی !
میخواهم بدهم درهای بی دستگیره بسازند
 برای این خانه . . .